خدا در قرآن صریحاً بیان می دارد که من انسان را خلق نکردم تا برای به دست آوردن آب و نان، کار و کاسبی داشته باشد و همة عمرش در این راه تلف شود؛ من آنها را برای دانستن خلق کردم. خدایی که به هر چیز قادر است و می تواند با یک فرمان به درختی، میلیون ها تُن میوه در اختیار بندگانش قرار دهد، نباید بندگانش را برای به دست آوردن یک لقمه نان و آب اینقدر زحمت بدهد. در سوره ذاریات میفرماید: من, جن و انس را به این منظور آفریدم كه بنده من (شاگرد من) باشند (یعبدون به یعرفون تفسیر شده است).آنها را برای تهیه طعام خلق نكرده ام. (انسان به منظور دانشجوئی خلق شده است). خدا نیرومند و قدرتمند است و روزی بندگان را می رساند. در واقع در این آیه خداوند متعال میفرماید: همه را برای علم، خلق کردم اما چون از مکتب فرار می کنند کار و کاسبی جلو آنها می گذارم تا شاید از این راه چیزی بفهمند و لش و تنبل بار نیایند؛ از طریق نیازمندی به طبیعت، به اسرار طبیعت آشنا شوند. تنبلی بدترین حالت در انسان است. در این آیات می فرماید: من همه انسانها را چه بیابانی، چه شهری و دانشگاهی همه را برای این آفریدم که عابد من باشند. یعنی شاگرد من باشند. زیرا عبادت یعنی شاگردی. و می فرماید: من از آنها روزی نخواستم چون خودم خالق روزی ها هستم و نخواستم طعام و غذا تهیه کنند، من خالق طعام و غذا هستم. خدا رزاق است. منظور از جن و انس، انسانهای ناشناخته و شناخته شده و معروف هستند زیرا خدا غیر از انسان، شاگردی ندارد. بنابراین ما برای شاگردی خلق شده ایم، برای این که خدا را بشناسیم، خود را بشناسیم و حقایق را درک کنیم. وقتی شناختیم و نظام فکری و عقلی ما کامل شد خداوند همه چیز در اختیارمان می گذارد. آن بهشتی که تعریفش را می کنند با سرمایه علم به دست می آید، نه آن مراسم عبادی که فقط ظاهراً عبادت است و دانستن در آن نیست. مثل تابلو دانشگاه است که هر روز آن را ببینی و به یاد خدا که آموزگار توست و به یاد درس و دانشگاه بیفتی. ماه رمضان از خوردن، کم کنی و کمتر به دنبال شکم پرستی بروی و به یاد خدا بیفتی. آن سفر پرمشقت حج را انجام بدهی و به یاد خدا بیفتی. اما آیا آنجا بیشتر خدا را می شناسی یا یک ساعت که پای درس قرآن بنشینی؟ آن یک ساعت به میلیونها میلیون رکعت نماز که فقط خم و راست می شوی می ارزد. آیا کسی که هرروز می آید و تابلو دانشگاه را می خواند و می رود، دانشجو می شود؟ یا باید سر کلاسِ درس بنشیند و درس بخواند؟ نتیجه آنکه بهترین عابدها کسانی هستند که در خط فهم و فکر هستند. (مقاله ارزش علم)