پس طایفة جن، همان انسان‌های كم عقلی هستند كه در استثمار جباران قرار می گیرند و پایه های حكومت معاویه ها را تشکیل می دهند، زیرا اولا خداوند روز قیامت به جنیان می گوید : تعداد شما از انسان‌ها بیشتر است. اگر جن و انس دو نوع باشند درست نیست كه مثلاً به نوع فرشته بگویند: شما از انسان‌ها بیشترید. ثانیاً از جمله اولیائهم من‌الانس، استفاده می شود كه این اولیاء جن، جباران حاكم بر طایفه جن هستند نه اولیاء الله، زیرا آن حاكمان جبار می گویند: ما از جنیان بهره بردیم یعنی آنها را استثمار كردیم. برای این كه ما شنیده ایم كه پیغمبران و ائمه حكومت بر جنیان دارند اما هرگز نشده كه جباران بر جنیان حكومت كنند تا طبق این آیه، جباران، اولیاء جن باشند. پس این اولیاء استثمارگر جن در جمله و قال اولیائهم من الانس، پادشاهان و جباران حاكم بر ضعفایند. همین جباران حاكم روز قیامت عذر می آورند و می گویند: ربنا استمتع بعضنا ببعض، یعنی ما از آنها بهره بردیم و این همان معنای استثمار است كه دولت‌های طاغوتی از اكثریت كم عقل بهره می برند و آنها را به جنگ اولیاء خدا می فرستند. معاویه در یك جدالی‌كه با طرماح عدی بن‌حاتم دارد می گوید: به علی امام خود بگو كه: من سیصد هزار آدم هایی را برای جنگ آماده كرده ام كه شتر نر و ماده را از هم تشخیص نمی دهند چه برسد علی و معاویه را بشناسند. پس این سیصد هزار نفر، جنیان هستند كه در استثمار معاویه ها هستند. بدویان و وحشیان هم كه این ممالك را در استعمار آمریكا و انگلیس قرار داده اند، جن هستند. در احادیث معاملات حلال و حرام در كتاب وسائل است كه سائل از امام ع می پرسد كه اگر ما میان این بیابانی ها و روستایی ها برویم اجناس و امتعه آنها را خریداری كنیم چطور است؟ امام ع می فرماید: درست نیست. در تعریف تسخیر جن به دست سلیمان دارد كه ان الجن و الشیاطین غلظوا لسلیمان ابن داود برای این كه سلیمان آدم های وحشی بیابانی را شهرنشین كرد و از آنها كار كشید. از همین احادیث استفاده شده است كه یكی از معاملات مكروه تلقی الركبان است كه به استقبال بدوی ها بروند و اجناس آنها را از گوشت و لبنیات خریداری كنند كه آنها از قیمت روز بی خبرند، خدا شما بی خبران را هدایت كند. اگر جن یك طایفة متباین با انس باشد، درست نیست كه پیغمبر انسان‌ها پیغمبر آنها باشد زیرا دو نوع متباین قابل تماس نیستند. خدا باید هر پیغمبری را به زبان قوم خودش مأمور كند. اگر فرشته ای را به رسالت مأمور كند، لباس انسان به او می پوشاند. پس بهتر این است كه افسانه ها را رها كنیم و در پی حقیقت باشیم. آن، كدام جنیان اند كه این همه شهرت دارند و پیغمبری از آنها مبعوث نشده. پادشاهان بر آنها حكومت می كنند و ما انسان‌ها یك نفر از آنها را ندیده ایم. آن جنیان كه برای سلیمان بنایی و غواصی می كردند چه كسانی بودند كه طهماسب دیوبند آنها را به خط اطاعت كشید و رستم هم با دیوان مازندران جنگید؟! پس انسان های وحشی كه نمود اجتماعی ندارند، جن هستند كه در جامعه مستورند. در آیه 130 خداوند دو گروه جن و انس را خطاب قرار می دهد كه: ای گروه جن و انس! پیغمبرانی از خودتان به طرف شما رسالت دادیم تا شما را آموزش دهند. معلوم است كه پیغمبران از طایفه انس هستند نه از جن. از این جا معلوم می شود كه جن و انس یك نوع هستند كه پیغمبرشان انسان است. (چکیده مجموعه کتب استاد غفاری)