انسان ها با سه نوع سرمایه زنده اند و بدون هر یک از این سه نوع سرمایه مرده به حساب می آیند و این مرگ گاهی به وسیله خود آنها پیدا می شود و گاهی به وسیله قاتل. مانند همین مرگ های عادی. (گاهی انسان با مرض هائی که خود تولید کرده است می میرد و گاهی به وسیله یک قاتل). آن سه نوع سرمایه عبارت است از حیات دینی، حیات اجتماعی و حیات بدن . حیات بدن به وسیله روح است در بدن سالم. حیات اجتماعی، عزت و آبرو و شخصیتی است که انسانها در مسیر زندگی و در خدمت به مردم کسب می کنند. به واسطه حسن عمل و صداقت و امانت و رعایت حقوق مردم و وفای به عهد و پیمانی که بسته اند شخصیت اجتماعی پیدا می کنند و در جامعه آبرومند شناخته میشوند و مورد اعتماد مردمند. کسی که نتواند با صداقت و امانت، اعتماد مردم را جلب کند، از نظر اجتماعی مرده به حساب می آید. و اما حیات سوم که حیات ابدی انسان در دنیا و آخرت به حساب می آید حیات دینی انسان است. ایمان به خدا انسان را زنده می کند و او را محبوب خدا و محبوب خلق خدا قرار می دهد. خداوند در بعضی آیات به پیغمبر اکرم ص می فرماید: تو چرا برای مردگان قرآن می خوانی و چرا با مردگان حرف می زنی؟ زنده ها را پیدا کن و برای آنها قرآن بخوان. منظور از مردگان، کفار هستند که حیات دینی ندارند و حرف حق نمی فهمند و نمی شنوند. هر کدام از این سرمایه ها قاتل مخصوصی دارد که بایستی در معرض قصاص واقع شود. قتل دین یا به وسیله خود انسان است که عبارت است از گناه و معصیت. هرکسی مرتکب گناهی می شود و مخصوصاً گناه کبیره، دین خود را می کشد. زخم کاری بر پیکر دین خود وارد می سازد، سقوط می کند و به اسفل السافلین کشیده می شود. اما قتل دین بوسیله دیگران چماق تکفیر است که یک نفر از بندگان خدا را به بی دینی می خواند و می گوید او کافر است او فاسق است او مرتد است و امثال این ها. کلماتی که اعتبارِ دینی انسان را از بین می برد و گاهی با این چماق تکفیر آن انسان بی گناه را می کشد. مانند شریح قاضی که امام حسین (ع) را تکفیر کرد و گفت از دین خدا خارج شده است. اهل کوفه آن حضرت را کشتند. قتل حیات اجتماعی با غیبت و تهمت است. کسی که عیب مردم را اینجا و آنجا آشکار می کند یا عیبی برای آنها می تراشد که به آبروی آنها لطمه می زند، حیثیت اجتماعی او را می کشد. این غیبت كننده هم یک قاتل به حساب می آید. زیرا اگر انسان را بکشند آسانتر است که آبرو و عزت او را با غیبت و تهمت از بین ببرند. به همین منظور خداوند متعال غیبت را از قتل بالاتر دانسته، زیرا قاتل، انسان را می کشد، اما گوشت تن او را نمی خورد ولیکن غیبت گر انسان را می کُشد و گوشت تن او را می خورد یعنی آبرو و عزت او را از بین می برد. (تفسیر سوره حجرات)