كشتار های تاریخ را كه در نظر می آوریم شاید از هر هزاری یكی مربوط به حیوانات باشد اكثر كشتارها و قتل ها به وسیله انسان ها برای انسان ها رخ می دهد و مرگ ها هم به گردن انسان هاست . مثلا از رفتار به یكدیگر گرفتار ضعف اعصاب می شویم و این عصبانیت ها منشاء مرض شده و به مرگ ختم می شود. اگر خدا مسابقه ای به وجود آورد كه چه كسی با دلیل و برهان می تواند ثابت كند كه مرگش به دست خدا بوده و اگر كسی توانست ثابت كند كه مرگش به دست خدا بوده من به او جایزه می دهم. این مسابقه برقرار می شود، انسان ها هر چه تحقیق می كنند تا مرگی را پیدا كنند كه به دست خدا بوده چنین مرگی را پیدا نمی كنند. مرگ و مرض ها هم مثل قتل و كشتار است. خداوند هرگز انسانی را در تاریخ نكشته است بلكه انسان ها، انسان ها را می كشند و انسان ها خود و دیگران را مریض می كنند و به دیار مرگ می فرستند. به همین منظور خداوند متعال برای ادامه حیات زندگی آخرت را به وجود می آورد. زندگی آخرت به طوری است كه اراده از انسان سلب می شود، اختیارات مطلقا به دست خداست. در زندگی آخرت كه از زمان امام زمان (عج) به بعد شروع می شود آدم نمی تواند خود را زخمی كند و نمی تواند خود را بكشد و اگر ضربه ای به خود وارد كند آن ضربه تا ابد هست اما از مرگ و قتل خبری نیست به همین وضعیتی كه از دنیا رفته اند زنده میشوند. انسان های سربریده، سر بریده زنده می شوند و از سر  بریده خود حرف می زنند و می بینند و همان طور سرشان جدا و تنشان جداست تا وقتی كه خدا اصلاح كند. مارمولك ها را دیده اید كه وقتی دمشان كنده می شود، بعد از جدا شدن چند دقیقه ای زنده است و می جنبد زیرا تا زمانی كه گرم است جان دارد و وقتی سرد شد از جنبش می افتد. در زندگی آخرت هر چه از این دنیا به همراه خود برده باشیم با ما هست. سر بریده به همان صورت زنده می شود و تكه پاره شده با بدن تكه پاره. به همان وضعی كه در حالت احتضار از دنیا رفته با همان حالت زنده می شود مثلا كسی كه تصادف كرده وقتی زنده می شود فكر می كند در ماشین است و بعد می فهمد كه مرده و دوباره زنده شده و وارد قیامت شده است. مثل خواب می ماند . آدم در خواب، خواب می بیند ولی در خواب نمی فهمد كه خوابیده بلكه وقتی بیدار می شود می فهمد كه خواب بوده. گرچه خود را آماده خوابیدن كرده بودی و دراز كشیده بودی ولی در خواب نمی دانستی كه خواب هستی و نمی فهمیدی كه خواب می بینی و حالا كه بیدار شده ای می فهمی كه خواب دیده ای. حالا این خواب، مثل خواب اصحاب كهف سیصد سال طول بكشد یا خواب عادی باشد كه هشت ساعت است. مرگ هم همین طور است. وقتی زنده  شویم می فهمیم مرده ایم و فقط همان حالت احتضار به یاد ما هست. بعد كارمان در زندگی قیامت اصلاح می شود یعنی آن جا دارالشفاء ها است كه انسان ها را تحویل آن داده، از یك در وارد و از در دیگر به صورت جوانی زیبا خارج می شوند. زن ها به صورت  حوریه های بهشتی و مرد ها به صورت جوانان بهشتی. این است آینده هائی كه در پیش داریم . بنابراین  هرچه بلا ها در طول تاریخ سر انسان آمده و خواهد آمد فقط بدست انسان است . اما زندگی آخرت بدست خداست . میلیون میلیون عامل مرگ به اهل جهنم حمله ور است اما از مرگ خبری نیست. در شرایط صدها هزار درجه حرارت واقع می شود اما مرگ به سراغش نمی آید. باید قرآن را باور كنیم كه می گوید هزاران عامل مرگ به او حمله ور است و بدنش را می سوزاند و تكه پاره می كند ولی از مرگ خبری نیست ؟زیرا خدا دراین دنیا مرگ را مقدر كرده در زندگی آخرت مرگ را مقدر نكرده است. حدیثی داریم كه می فرماید: مرگ را به صورت حیوانی می آورند و بین بهشتی و جهنمی اعدام می كنند . این یك تشبیه است یعنی خداوند مرگ را نابود می كند و آدم حیات دائم پیدا می كند. در مورد اهل بهشت و اهل جهنم میفرماید : خالدین فیها ابدا… زندگی آخرت صد در صد به دست خداست و به دست انسان نیست. اگر بخواهی یك لیوان آب بخوری فوری به تو مخابره می شود كه مثلا یك قطره آن زیادی است یا غذایی كه می خوری یك لقمه اش زیادی است و تو فوری خودداری می كنی یا این که به اندازه لازم غذا آماده می شود. این طور همه مطیع خدا هستند. اما در دنیا آزاد و خودرأی عمل می كنیم و به دین خدا كاری نداریم . گاهی هم كه از دكتر نسخه می گیریم باز همان نسخه را به رأی خود مورد استفاده قرارمی دهیم و به خاطر همین خود رأیی ها این همه شرّ و فساد بپا كرده ایم و خواهیم كرد تا وقتی كه استیصال جهانی به وجود آید. (تفسیر سوره فلق)